Şubat ayından beri resim dersleri alıyorum, aslında liseden beri ara ara da olsa resmi hayatımdan hiç çıkarmadım, beni hayattan soyutluyor çünkü, o an resim dışında hiç bir şey düşünemiyorum. Bir nevi meditasyon...
Özellikle bugünler zorlu geçti, kardeşim bir hafta içinde 3 ciddi operasyon geçirdi, hala hastanede, ölümden döndü... Yanına gittim Adana'ya ama annem çok üzüldüğü için onu alıp dönmek zorunda kaldım. Yanında olamamak beni delirtiyor, baktım kafayı yiyeceğim portre yapmaya başladım deli gibi...
İnsanın bir hobisi olması güzel, çok rahatlatıyor. İşte portrelerim, bakalım beğenecek misiniz:) İlk resim oğlum,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yazan ellerinize sağlık:)
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.